4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1333
Okunma

Gecenin kanatları üşüyen sol yanımı örttü
Senin olmadığın iklimlere katan yıllara inat
Bir salkım üzüm mevsiminden sarkan sevda gibi
Buğulu gözlerden süzülen yalnızlığım gibi
Kabuk bağlamış yalnızlığım kanadı bu gece
Nasırlaşmış köy kokulu ellerinde hasat
Yıldızların en saf hali dem almış aşka gebe
İşte bu yüzden tüm kapıları kapadım
Bu gece en ucuz roman yazdı elleri üşüyen gece
Kadının ellerinden düştü tüm dilekler kuyuya
Masama gömüldüm başımı avuçlarıma alıp
Yazılan ve yazılmayan tüm heceler gecenin kanatlarına emanet
Ve az önce yarım kalan roman söze girdi
Gecenin kanatlarını sıyırdı ruhumdan
Bu gece şiir yok
Dost sandığım kişilerin sırtımdaki hançeri
Yüreğimin güvercinlerini kesti
Ellerimde bir avuç kan
Ve gömülen dostlarım
Mahmudiye Düzkaya
5.0
100% (8)