Bir Mayıs sabahı Hiçbir kalemin cesareti yoktur bu yürekteki yıkılışı yazmaya Geceler korkak,geceler korkulu,geceler korkunç Sabahına uyandığım her gün yapayalnız Her rüzgarda biraz daha koyuyorum zindanlara yüreğimi Umutlarım demir parmaklıklara emanet Çayı her yudumlayışımda,yaktığım her sigarada, dinlediğim her şarkıda bu dert beni iflah etmez öldürür tadını yaşatıyorum işte o yüreğe! Kaç kez söndürdüm yalnızlığımı sigaramın külünde ben bile unuttum Kaç kez bitirdim o adı sigaramın dumanında Ama yinede sevdamı kırık kalemimde harcayamadım...Çıkar giderim ruhundan ve rüyalarından Sen yastığımda ki izle kalırsın.
Kokum tenine, gözlerim içine sinsice siner..Aynaya her baktığında, baktığın yüz benim Dokunduğun ten benim tenimdir artık. Geçmişi yazar her satırı Getirecek muammalı bir sancı şakaklarında Ne resimlerim, ne şiirlerim avutamaz seni Özlemim parmak uçlarına düşer sessizce Yazamazsın, yazsan da beni bulmazsın.Saçmalama ey hayat! Düşler nasıl kırılarak çoğalır! Düşler kırılır ve paramparça kalır orada ve bu düşüşün ardında geleceği de kırar. Düşler kırılınca çoğalmaz tekrar! Ama insan kırılınca, insan yıklınca ayağa kalktımı bir kere... Ey hayat kaldır onu ayağa.! Bırak düşlerle uğraşmayı, bil ki gerçek öteki dünya ver ona öteki dünyayı...


Bulutlar geçiyor haberlerle yüklü ağır.. Buruşuyor hala Gelmeyen mektubun avucumda. Yürek kirpiklerin ucunda .Benim bağırasım gelir..
Neden öyle sessiz duruyorsun öyle? Şarkın mı tükendi dersin, biten günle, Yoksa gün mü bitti şarkınla beraber? Çığlıklar, içinde can verdiği bu an, N’olur, gözlerine geceler dolmadan, Bana altın gibi bakışlarını ver...Bir anahtar deliğinin ardına gizlenmiş Cenneti, gözlerinin ovalarına seren kelimelerimi arayacaksın yorgun kağıtların suskun nefeslerinde. Bulutsuz düşlerde..Sonunda masalın sonunu getirmiştim.. Ben hala yok’tum.. Bir köşede üzüntümü paylaşıyordum, kağıdımla,kalemimle.. "Mutlu Son"du seninkisi sanırım.. Gülümsüyordun .. Bense içten içe, ağlıyordum ! Haykırışı Boğulmuş Bir Denizin Sesi Olmak Sesimi Sesine Katmak Sonra Rüzgara Sevgili” Diyerek Bir Ömür Vermek...


Bu Gece Gözyaşlarım Yağıyor Sensizliğimle Birlikte Kaldırımlarda Seni Arıyorum Erimekteyim Karanlık Geceye İnat Ay Gökyüzünde Kırmızı Bir düş düşer suya Su Yanar Usul usul Mavi gözyaşlarım çoğalırdı yüreğimde Mavi bir ölüm olurdu yaşam, mavi yapraklar dökülürdü zamansız dallarından... gökyüzünün perdeleri, açıl desem açılır mı? masalların ülkesine sonbaharda kar yağar mı? ak saçların vardı senin, güneş gibi bir gülüşün senin için ağlamıştı ırmakları gökyüzünün Ne ben giderim bırakıp seni yalnızlığa, Ne sen beni bırakırsın boş rüyalarla,Gökten bir elma düştü,yarısı sana,yarısı bana…Sen, maviye küsmüş denizdin. Bense maviden vazgeçen denizinin,Küskünlük dalgalarında çırpınan martı...Sözler artık yok..Suskunluk var derinlerde Mavice umutlarım var..Mavice sevgilerim..Bana mavini ver deniz!...Masal değiliz, bir varmış, bir yokmuş diyemezsin ...
Çirkin Postacı YakupHan Ulu..