ey kibir
dur ve düşün
yıldız böcekleri
tutar mı hiç yıldızların yerini




“kumların atlantisi “
Tanrı’nın çöl çiçeklerinin kucağında büyüttüğü
irem şehri
boş beşikler gibi sallanırken kum kasırgalarının pençelerinde
iştahla kabaran kumlar
yutmuştu diri diri
yaralı bir ceylandı
sokulup Yaradan‘ ına
dilinde dua sağanağı
arim seli olmuş gözyaşlarıyla peygamber
artık set değildi Tanrı’nın öfkesine




Tanrı sözünden döner mi hiç




kibir şeytanın tacı
en güvendiği pusatı
onunki kuyruk acısı
savurur intikam mızraklarını
kâh ademoğullarına
kâh havvakızlarına
cehenneme kadar menzili





ah kibir
dur ve düşün
yıldız böcekleri
tutar mı hiç yıldızların yerini




sözde Yaradan’ı görecekti
eğer istediği kuleyi dikebilseydi
firavun aklı işte
kibri arşta saklı




“dünle beraber gitti cancağızım
şimdi yeni şeyler söylemek lazım
ne kadar söz varsa düne ait ”





kâh cehennemin uçurumları
kâh kuyuları
kibirdir muratları

vesselam









gönül gençyılmaz