Ben çocukları dünyaya yıldız bildim...
Işıksızdır çocuksuz dünya

Ben çocuklu evleri sevdim
Abla olmak çiçek olmak...
Baba olmak çiçek olmak

Sevinç de gıdadır süt gibi
Sevincin rengi de beyazdır süt gibi
Süt kokar sevinci çocukların
En beyaz sevinç çocuklarda...

Sevinç uçurur ablaları
Çocuklu evler seviçli evler
Çocuklu evler güneşli evler

Çocuksuz evlerde insafsız gece...
Çocuksuz evlere gecelere darıldım

Şu ablanın sevinci ne çiçek
Şu çocuğun sevinci ne güneş

Anne baba ve çocuklar bir arada
Evlerde akşamlar güneşli

Abla- kardeş iki yavru güneş
Şu ev bir ağaç gibi sevinçli
İki yavru kuş var dalında
İki yavru kuş yeter bir ağacın sevinci için


Şu bebe
Beşiğinde bir çiçek
Ben bir meleğim diyor
Oynat onu ablası
Öp kokla
Kaşlarını çatma ona
Suyu tanısın tanımasın ateşi
Sensin onun güneşi

Abla güneş baba güneş anne güneş...

Ablası tut elinden
Kalksın ayağa
Kalksın ayağa bir kahkaha
O kahkaha koşuşsun şu evin odalarında...

Şu bebe
Şu evin ışığı
Her gece
Ay girmese de olur bu eve
Bize uzaklardan mektup o
Okunur mısra mısra hece hece

Abla- kardeş iki çiçek
Şu ev
İki çiçekli badem dalı

Abla kardeş iki çiçek
Her evin hakkı bahar
Her evin hakkı bu mutluluk
Odalara dolsun gül renkli gül mutluluk

Abla- kardeş iki çiçek

Çocuklu evler gördüm
Çiçekler gördüm
Hüzün dediğin ne ki, çiçekli evlerde
Ay ışığıyla dağılır
Çocuk sesiyle dağılır...
Sıcak gülüşleriyle dağılır...

Çocuklu evler gördüm
Evin odalarında çiçekler açar bir bebe gülse...
O ağaçlarda çiçek kuş sesleri
Kardeşi gülüyor
Ablanın sevinci çiçek
Çiçek açtı gözlerde...