Sebepsiz yalnız kalışlardır her nefes alınan gün
Sükut-u hayale uğramış kaldırımlarda
Ve üzerinde ıslak adımlar
Şimdi anlatsam konuşamadıklarımı
Neye yarar?

/Sen tanırsın beni aslında
Ucu kırık bir kalem,
Yarım yamalak doldurulmuş sayfalar
Belki de bir kaç bakışlık tebessüm
Benden geride kalanlar.../

Her aşk gibi
Dün ardı
Belki asılsız...

Her kadın gibi benim de bir hikayem var...


Kendimi ihbar ettiğimden beri
Öldürülen k/adınlığımı kusuyorum
Ilki değildim
Çocukça bir teselli
Lakin sonu olmaz bu cinayetlerin
Faillerim belli
Kaç kere ölür bir insan hayatta?
Ben sayamadım...

......Aslıdır şiirin......

/Düğün alayında kanlı gelinlik
Yok edilmiş hayaller
Infazıdır gencecik ömürlerin
Acımasız cinayet değil mi ki bu?
Hayalsiz bir hayat.../

Ölûme de alışıyorsa insan
Yaşamak niye var?

Hayallerim düştüğünden beri
Yaşamıyorum...

Kadın gibi yaşamaktı masumca dileğim
Kadınlığimdan yalnızca adımın kalacağını bilmiyordum
Bana öyle bakmayın ne olur
Ben de çok güzeldim bir zamanlar
Ucube olmadım hiç ben
Mutsuzluk özümde değil
Kararan gözbebeklerimin miladı var...





/Kadınları öldürmeyin artık.Onlardan geriye sadece adları kalmasın.Her insana verilmis yaradılış hakkını bırakın da onlar da kullansın.Insan gibi yaşamak tüm çabaları.../