Öldürmek için uğraşma sendeki aşkımı
Akşamları gelir girerim gönül kapından
Bende kalan bir salkım üzüm bakışını
Kovalarım gece ile söken şafaktan

Yollara sor erimiş vakitleri hatırlatır
Bedenimde damar damar akan kana
İlk efsunkar günlerde yazdığın üç satır
Muska gibi taşıdığım tutuştuğum aşkına

Gönül nizamiyesinden girmiştim beş mevsim
Eşya güzelleşti nasılda kolay geldi hayat
Toroslardan yolladığım ümit açan sesim
Çakırkeyf an sevdaya kuruldu çaresiz saat

Hediye ettin bana saf saf semah yalnızlığı
Yağmurlarla bekledim seni sonbahar giyindim
Kaçıp ta kurtuldun mu bıraktığın yangınlar kaldı
Kimse yoktu bozkırlarda ki yalnız ağaçlar gibiydim

Yürürdüm beynimde domurlanan ağaç dalları gibi
Esir alırdı hayalimi senli resimlerde ki anılar
O kadınlar ki mevsimlerden yaprak tandı yürekleri
Artık ne sen anlarsın beni ne kaybolan anılar