gururumun sırtını mindere yatırma sakın
tuşa gelirse dayanmaz asla
tavuz kuşu ses çıkarmadığı zaman güzeldir
sende sınırının bil ve içinde kal çıkma


zinhar melek yüzüme aldanma
o maskenin altında acımasız bir nemrut yatar
ibrahim’i yaktığıyla yetinmez
acımaz sanada bir kibrit çakar
ölümüne sevse bile,
bir kalemde siler atar


insan değerini bildikçe sayılır
aksine
hayvanda kıymet olsaydı
kör süleyman alayına hükm etmezdi
katır tek ana badan olurdu
at ile eşek yavrumuz bu demezdi
güdülenme yerine eğer düşünse/bilseydi baykuş
gece dama konup uğursuzca ötmezdi


gurur insandan değil
insanın hası gururdan gelir
onur’u olmasa birinin
dünya malı olsa bile,elinden ne gelir
değerini bilene baş üstünde yer verilir
değersiz kapıdan içeri alınmaz kabaca ona yol gösterilir

kapıda bırakılan elle olur uşak
başkasına uşaklık yapar soyu ile yedi kuşak

soyunda ıranana,derler sahipsiz it
kıymeti olmayan ha it olmuş,hada pirenin kıçına bit

bu sözlerim nasiat olsun sana,kulağına yap küpe
yabana atıp içine etme şüphe

Mehmet Kılıçel