Sen bilir misin?
Sessizlik de en az çığlıklar kadar ne çok şey anlatır.
Biri avazı çıktığınca haykırır düşüncelerini,
Biri susarak içinde biriktirir haykıramadığı kelimelerini...
Sessiz çığlıkların yankılanıyor
Ruhumun sağır kulaklarında
Peki sen, sen de duyabiliyor musun?

Bir giz gibiyim sende göremiyorsun varlığımı
Sessiz çığlıkların tırmalıyor kulağımı
Sessiz çığlıklarından kaçamaklarından yoruldu yüreğim
Suskunluğunu boz çık karşıma avazın çıktığınca haykır
Uzat ellerini, özledim de ağlamazsam namerdim…

/Şimdi olacaktın yanımda yatacaktın dizlerime/
Ellerim karışacaktı saçlarına
Bu kadar hüzünlü olmaz,
Yağmurla dolmazdı gözlerim.
Dilimden dökülen her kelimenin içinde adın
Konuşmak istemezken,
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çığlığımsın!

/Şimdi sen duracaktın karşımda
Bakacaktım gözlerine, dalacaktım rüyalara/
Ama yoksun!
Ellerini tutamıyorum
Bakamıyorum gözlerine
Ayaklarımı yerden kesen yüreğin de yok
Aniden bir rüzgâr dokundu kulaklarıma
Dinledim sessizce
Kim bilir ben aklından bile geçmezken
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çığlığımsın!

Gönülden sevdin mi hiç? Sevmek bu olsa gerek
Aynı gök kubbenin altına başka bir şehirde
Seni düşünüyorum şimdi, kelimeler takılıyor boğazıma
Yüreğimden sessiz çığlıklar kopuyor
Her şeye bir sözüm var da
Söyleyecek bir söz bulamıyorum sensizliğe
Ve dilim lal sessiz kalıyorum…

Şimdilik sadece kendime sözüm geçiyor susuyorum
Dinlemiyor söz geçmiyor yüreğime
Bir gün elbet göz göze geleceğiz
İşte o zaman öğreneceğiz gerçekleri
Şimdilik adın dilimden düşmeyen
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çığlığımsın!

Mustafa KARAAHMETOĞLU
/Sensiz Yüreğimden Dökülenler/
Ankara, 18.04.2015