BENİM HAYATIM BİTİNCE BAŞLAR



Erkekler ağlamaz mı? Ağladım bir kadına,
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!
Bülbüllün figanı var güllerin kanadına,
Bizi nasıl anlatsın gittiği yerde kuşlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!



O duyguların varya yalan bir hisse eğer?
Kirpiklerin gardiyan gözler mapussa eğer?
Hayat denilen kumar sence bahisse eğer?
Vurgun kızıl Güneş’in battığı yerde düşler,
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!



Saklayıpta koynum da uyuttuğum o gama
Çoban kulübesine yaptığım küçük dama
Dirseğimi dayarken kırdığım nemli cama
Sırtarıp gıcırdıyor yattığı yerde dişler.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!


Yattığım bir sedire, dalgalar koşar iken,
Durgun deniz üstünde coştukça coşar iken,
Ben hayata nikahlı! ölümse boşar iken!
Mevsimlerin yıllara sattığı yerde kışlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!


Bu suç ne kervancı da ,ne beni doğuran da,
Belki gitmiş olurum kızıl gün ağaran da,
Hiç umudu kalmamış ustanın çırağın da,
Hiç mi yerini bulmaz attığı yerde taşlar?
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!



Hüzünler güfte olmuş, tellal çalsın arkamdan,
Bir adım önde olsun imam tutsun hırkamdan,
Yaşlarım zıpkın gibi gözümde ki çarkımdan,
Kırılan umutların tuttuğu yerde yaşlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar!



HARUN YILDIRIM