Şimdi sen git, giderken ardına bakma sakın
Ne hasretin ne zulmün; ölüm bana çok yakın

Ağlasın şimdi Yûsuf Züleyha’nın yâdına
Biz ayrıldık, dostların ersinler muradına
Sen ağlama ne olur Mecnun ağlar yerine
Sakın halel getirme o masum kaderine
O güzel gözlerinin parıltısı sönmesin
Kerem yanıp kül olsun ama Aslı dönmesin

Ben zaten zulümlerin gergefinde büyüyen
Bıçak sırtında değil tam üstünde yürüyen
En ağır darbelere tahammül edebilen
Gözyaşını gönlüne akıtıp gidebilen
Vuslatlara değil de hasretlere yar olan
Yari ağyar saymayıp yar için ağyar olan

Güneşler ülkesinde gün görmeyen çocuğum
Bataklık ortasında bahtsız bir tormurcuğum
Ne kadar çırpınırsam o kadar batıyorum
Kimselere değil de ben bana çatıyorum

Şimdi git hatırlama ne olur unut beni
Sen herzaman mutlu ol ve öyle avut beni..