Akşamların eski köprüsünde buluşurduk;
Gözlere sis çökerdi, yolların ufkunu silerdi.

Kimseler bizi bilmez ve görmezdi.
Ama üzerine bastığımız sonbahar yaprakları bilirdi.

Birbirimize bir şey söylemezdik
Ve üzgün karanlık ellerimizden ayrılırdı.

Bedenimden yaşlanarak toprağa dökülen yıllar;
Bana acıyın ve ömrümü uzatarak geri verin...

Çocukluğum beni ağlatarak, sokakta bırakıp gitti.
Zaman nefessiz koşarak, canımdan vazgeçti.

Cevap verin benimle toprak olan yıllar;
Benden çookkk uzaklara giden yaşanmışlıklar...

İnsanların hayat hikayelerini nasıl anlattığını biliyorum
Ve ben şimdi bunları unuttum, hatırlamıyorum...

Mevsimler üzerimden geçip, ömrümü bitirdi.
Ölümüm yaklaştı ama o hala gelmedi...

Alnıma yazılan yıllar artık bana geri dönün,
Her ne zaman olursa olsun;
Benimle toprak olmadan geri dönün...

Figen ANAR