İçimize sinmiş kalmış yıllardır
Derin suların gizemi gibi gülüşler
En zor zamanlarda acı tebessüm
Buruk ama siyah değil düşünceler
Yok oluş korkusu sarmış sonu hüzün
Sadece kaçış ve kurtuluştur ölüm
Yürek sesi kadere feryat değildir
Ağlamak bazen gülmektir


Hayalini kurduğumuz koca bir dünya yalan
Çok istediğimiz huzurdur belkide dahası
Hiç ummadığımız anda kapımızı çalan
Yakan bir alev ömre yeni doğan güneştir
Uçsuz bucaksız yemyeşil ormanlardaki
Bir yalnızlık abidesi suyu kesilmiş çeşmedir
Hayal ederek içmektir o çeşmeden mutluluğu
Ağlamak bazen gülmektir


Yorulmadan koştura koştura aramaktır
Ümidini yitirince gölgesine sığınmaktır
Derin uykudan uyanmak gibidir
Korktuğumuz zaman hıçkırığa tutulmaktır
Gök kuşağında harika bir zaman diliminde
Sırıl sıklam yağmurda ıslanmaktır
Amansız ağrı gibidir aşk acısı gibidir
Ağlamak bazen gülmektir


Ve en mutsuz anlarını düşlediğinde
Yalnız isen kendine kükrediğinde
Değmez bunlara deyip her kadehinde
İnsanların yaşamlarını düşünüp kahrettiğinde
Çaresiz sevdaları okuyup için titrediğinde,
Hazanın yapraklarını dökmeye başladığında
Benliğinde kendini aramaya başladığında
Ağlamak bazen gülmektir


Mustafa SARIVADİ
17.04.2015