İnce bir kiraz gördüm ırmağın kenarında
Soğuğa aldırmadan tomurcuklandı garib
Umut dolu hayâller, kurdu ilk baharında
Birgün dalında şakır diye şeyda andelib

Günlerce suya baktı açtı mı diye çiçek?
Simsiyah tomurcuklar, koza gibiydi hâlâ
Güneye uçar iken bembeyaz bir kelebek
Dinlenmek için kondu en tomurcuklu dala

Birdenbire başladı ağaç çiçek açmaya
Mısır gibi patladı sayısız tomurcuklar
Kelebeğin arzusu, kalmadı ki uçmaya
Nefsini cezbetmedi, şatafatlı ufuklar

İki hafta geçince, geline döndü kiraz
Dalların arasında kelebek pervaz etti
Ayazlı gecelerde, çiçek alarak biraz
Nevbaharı, adeta sıcacık bir yaz etti

Aralarındaki cilve, görülmeye değerdi
Hep ırmağa yansırdı huzurlu ahvâlleri
Kiraz kelebek öpsün diye dallar eğerdi
Hayat yolunda birdi mutluluk hayalleri

Bir ikindi vaktinde bâd-ı ayaz esince
Kirazın çiçekleri, nehre dökülüverdi
Beyaz hayâllerinden ümidini kesince
Bahtı kötü ağacın boynu bükülüverdi

Kelebeği ırmakta uçup durdu günlerce
Fakat bir çiçek dahi kurtaramadı garib
Gamlı sevgilisine koşup geldi bir gece
Küçük gözleri dolu, kalbi ise mustarib

Çiçeksiz kalan ağaç, büyük yasa büründü
Sandıki asla sevmez, meyvesiz bir kirazı
Suda akseden yüzü, hayli çirkin göründü
Kelebeğin yok muydu, vardı buna itirazı

Dedi ki birgün: Sakın ağlama, gel hadi gül!
Hiç meyve vermesen de severim seni, inan
Gül, sararıp solunca hiç terk etti mi bülbül?
Geçen havada gördüm, hâlâ gözleri giryan

Güzel mayıs gelince, kelebek kanat çırptı
Gece gündüz dolaştı bağlarda, bahçelerde
Bir dağ menekşesini görünce kalbi çarptı
En muhteşem »kelamı«, aradı lehçelerde

Ya kiraz… Bekliyordu hercai kelebeği
Aylar geçti bir daha dönmedi dallarına
Ne kendini suçladı ne de bir kez feleği
Fakat adı verildi, Rahman’ın kullarına

Ümudunu kesince, boyun eğdi kadere
Yalancı baharların, sevdaları da yalan
Toprak Ana, kiraza dedi ki birkaç kere
Şu dünyada babadır vefalı dostu yarân

Kelime:
Giryan: ağlayan
Makes: yansıma
Andelib: bülbül


mısralarıma güzel sesiyle hayat veren Nurcan Candar Uygur Hanımefendiye teşekkür ediyorum...