Gecenin karalar giyinmiş gölgesi
Ağır ağır üzerine düşer
Bırakırsan ellerini kaybolur kalırsın
Orta yerinde yokluğunun
Kurt ve kuşlar uykuya çekilir vakitsiz
Ölü şehir suskunluğu
Sağır insanlar umarsız
Feryadından yankılanır dağlar
Çığlık çığlığa
Onsuzluk vurur sol yanından
Sende bırakırsan ellerimden
Onlardan ne farkım kalır benim

Zindanın kapıları açılır yavaş yavaş
Bir çok solgun yüz karşılar
Yüreğin gelir ağzına
Bağırmak istesen duyulmaz sesin.
Cennet cehennem arası bir yerde
Göz gözü görmez
Tüm mahkumlar yürek suçlusu
Sende bırakırsan ellerimi
Onlardan farkım kalır mı benim?


Sabahlar unutulmuş
Geceyle kol kola umutsuzluklar
Yarının tesellisi uzak ihtimal
Baharların torpili yok sararmış yapraklara
Yağmurlar el çekmiş kıraç topraklardan
Tohumlar bereketsiz
Sevgi yeşermiyor buz yüreklerde
Elleri soğuk
Parmaklarının arasında başka parmak yok
Sende bırakırsan ellerimi
Onlardan ne farkım kalır benim


Mevsimler hızla akar gider
Yıllar hesap vermez gelmiş ve gelecekten
Her hangi bir zaman dilimde kalırsın
Yarına dair hayallerin planların
Kanıtı kalmaz elinde
Payına düşen koca bir sıfır
Koca bir yalnızlık dolanır ayaklarına
Adım atamaz
Emekleyemez umutların
Sende bırakırsan ellerimi
Benimde onlardan kalırmı bir farkım?



Yalçın BİRİCİK……………….11/04/2015