ben köy çocuğuyum
toprağımın kokusunu özlerim
yüreğimde dua eder sözlerim
köy türkülerini ezberimden söylerim


ben köy çocuğuyum
içimin yalnız akşamlarının
ürküten sessiz sokaklarının
koynuna sığınıp büyüdüğüm günler bilirim


gün batar açar akşam sefası
başlar buğulu köpek sesleri
ve gece boyu çakalın vefası
tilkilerle dans etmenin cefası


gece gaz lambalı ders havası
bir başına yapılır okul provası
yırtık potin yollar çamur ovası
ev ödevini sırtıma yüklediğim günler bilirim


adamın hası yetişir oralarda
toprak kokulu bedenler oralarda
avuçlar nasırlı yorgundur oralarda
ve gönülleri can hep dost eller bilirim


akşam sofrada tarhana çorbası
ardınca içilen çay ve sohbetin hası
ya sonrası? yoktur, ki aranmaz arkası
soframızda mutluluğun eksilmediği günler bilirim


mert insanların büyüdüğü yerdir köyüm
derdi ekmek kavgası yüreği insan sevdası
ey şehirde koşturan telaşlı insanların en hası
okunan şiir değil katıksız bir gerçeğin hatırası


paranın köleliği yüreğimizde surdur
emeği anamın yüzüne düşen nurdur
topraktan üreten köylü olmak onurdur
şehrin kalleş ışıltılarının aranmadığı günler bilirim


ben köy çocuğuyum
bakışlarım sert kıraçtır solgun yüzüm
namluda ki mermiden beterdir sözüm
kavgada budaktan esirgenmez gözüm


hiç bir şeyi olmasa da dağ gönüllü insanlarım
sevgi ile kucaklarım kırılgan değildir yüreğim
kayalardan yankılanan köy türküleri söylerim
ve mutluluğu yeniden yeşertmek için köylü yürekler bilirim...