Gözümü Açtın
Seviyor insan seviyor işte… O olmazsa yaşayamam dese de, o nasıl yaşıyorsa bensiz, bende yaşarım sensiz, dedirtiyor hayat, öldün gibi acı çekersin de ölmezsin, can devam ettikçe yola devam etmelisin. Unutma hayat devam ediyor, o gidince değil can bitince biter… Sadece bu yürek, dayanamaz, sevdiğinden özler, ardından bakar, olmadı bir cigara yakar, baktı ki gelmiyor giden, hayata bir adım atar ve yola devam eder. Dünya bu kim bilir ne zaman biter… Ne yani dönmeni mi bekleseydim, sen orada gününü gün ederken acılar içinde ölmeli miydim? Yooo, yapamam, sen bana kıydın ya, ben seni bir daha içime alamam. Sen bana kıydın ya ben kendime kıyamam, çünkü ben değerliyim… Çünkü bir sen yoksun bu dünyada koskoca bir evren var, çünkü yaşamak için sebebim var.
Karanlıktan korkmuyorum artık; “Çünkü her gecenin bir sabahı var” diyeceksin. Sana ne oldu böyle, gözümü açtım gidişinle, değer vermeyi değil değerli olduğumu öğrendim! Kaybetmeyi değil kazanmayı öğrendim, kısacası hayatta mücadeleyi öğrendim! Kaybedince bazı şeyleri olgunlaştım diyelim.
Evet, gidişin mahvetti beni, ağladı gözlerim yaktı içimi, halimi sorana görmüyor musun işte dercesine baktım deliler gibi, yıllarca yas tuttum yas tutarken de etrafa baktım, baktım ki dünya devam ediyor, yağmur yağıyor, rüzgar esiyor, üşüyoruz ama bir güneş doğuyor. He yer güllük gülistanlık oluyor, çiçekler açıyor şehrime ve mutlu oluyorum… Sonra kendime kızıyorum.
Giden kendi gitti, ben niye ağlıyorum diyorum, bir çiçeğin açışı bile beni mutlu ederken, gidenin ardından neden gözyaşı döküyorum dedim. O gün senden vazgeçtim, beklemekten vazgeçtim, yeni bir dünya kurdum kendime, yeni bir hayata başladım ve ben kendime bir şans verince açıldı gözüm işte ben o zaman yeniden sevdim. Yeniden sevince öğrendim sensizde oluyormuş, hem de çok daha güzel oluyormuş. Boşuna ezdirmişim sana kendimi, boşuna yıpratmışım, heder etmişim. Olsun sonunda huzura ermişim. Sağ ol, gözümü açtın be usta …
Hatun Y