Yüreğimde saklı durur gidemediğim şehirler
Hasret Hıra’ya çıkmak özlemiyle yoğundur içimde
Rüzgârlar heyecanlı
Seslerini ulaştırır dört bir yandan hasretin
Göçmen kuşların, arıların ve baharın neşesini hissederim,
Gönlümde…
Ve ben haz duyarım o manevi iklimde
Cenneti muştular hepsinin ahengi
Cenneti muştular baharın rengi
Ya kıvrım kıvrım yüreğimden akan coşkulu nehirler!
Nasıl istemez kabı kavseyne ulaşmayı
Kalbim öyle aç ki sevda güllerine
Kalbim öyle aç ki ümit güneşine
Ey ümit güneşim, efendim benim,
İki cihana kanat takmış sevda ateşim
Ey hicazlı sevgili!
Kalbimin gerçek heyecanı, gönül muştum
Sen yaktın dünyanın kardeşlik ateşini
Kopmayan sağlam bir kulp oldu, kördüğüm
Sen, beşeriyetin kararan ufkunun aydınlık güneşi, efendim
Taş kesilmiş yüreklerin taşlarına hedef oldun
Hedef oldun mevtalaşan insanlara
Hedef oldun mezarlaşan kalplere
Ey sevgili /en sevgili
Hedef oldun üstün ahlakınla
Sen, paslı gönüllere diriliş muştususun
Kilitli kalpleri sabırla geçirdin harekete
Kırıldı kibirli nefis putları
Sen, efendim benim
Öldürücü bir sükûttan diriltici bir soluğa
Hayata rengini veren nefessin
Zihinsel bir dönüşümü yaşadı kalpler
Buluştu tevhidi bir çizgide muhabbet
Kardeş oldu
Muhacir ve ensarlaşan gönüller
Ey insanlığın üzerine çöken gök kubbeye hayat iksiri olan efendim
Senden öğrendik hayatın temel amacını
Öğrendik yaşamanın gayesini
Neydi yaşamanın temel amacı?
Değil mi? Allah ile beraberlik
Selam olsun inanmış kalplere
Selam olsun onun güzelliklerini kuşanan ihlâslı kullara
Hani hıra’da demiştin ya!
Üzülme, Allah bizimle beraberdir
Değil mi? Rabbim bize şah damarından daha yakın
Artık Yusuf kokusu gibi gelsin bahar Kenan’a
Dinsin özlemlerimiz, arştan ilhamlar
İçimizde kanat çırpan ölümsüz bir beste
Şahadet nasip etsin Rabbim son nefeste
Gaye; yükümüzü sırtımızdan alıp yüreğimize indirmek!
Ne dünyaya aşırı meyil ne de unutmak öteyi!
Gaye; amellerin en üstünü Allah için sevmek
Biz hicazlı sevgiliden öğrendik sevmeyi…
Yusuf Erdoğan