Güneş ki
Bambaşka doğar
Dağların ardından
Bir aşka davet eder insanı
Gün bir başka batar
Bulutsu göğün ardına
Mavilikleri okşar teni
Süzülür inceden
Billurlaşır da
Yürekten kucaklar sizi
Sarar vücudu usulca
Ki
Yarıklardan
Toprağa sızar

Öyle ki
Bir şölendir doğa
Eski çağların yankısıyla
Tarihle kol kola
Homeros diyarından
Mısralar dökülür
Akar o an
Bin yılların soluğudur
Dünyaya meydan okur
Tüm bir Cihana haykırır
Kim demiş Yunandır
Medeniyetin beşiği Anadolu’dur
Çarpar zihinlere de
Ses olur

Asırlara meydan okuyan toprak
Yüzyıllar akar gider de
İlk günkü gibi ak pak
Dimdik ayakta
Asırlara meydan alan,
Anadolu’nun sahibi farklıdır artık
Müslüman Türk’e yurttur, obadır
Adalet ve hoşgörü membaıdır
Ne erler yetiştiren ana doludur
Ne fidanlar boy verir bağrında

Gün gelir işgal altındadır
Top ve tüfek sesleri kulaklardadır
Karlı dağlarda çıplak ayaklar
Cenk ruhuyla ayaklananlar
Vuu! Yapmaz mı soğuk ve rüzgar?
Kuvâ-yi Milliyem meydan alır, çağlar
Kayadan kayaya seker zeybekler
Korku dağları bekler
Allah’ına gurban yiğitler, efeler
Bozgun düşman tirr! Tir titrer
Ve
Geldiği sulara dökülürler
Bata çıka Ege’nin koynunda
Ancak demlenirler karşı kıyılarda.


L.T.