Kara bulutlar misali kapladın yüreğimi
Kin ve nefret tohumları ektin gönül tarlama
Güneşin başka yüreklerde doğmaya
Başka gönülleri ısıtmaya gittiği şu saatlerde
Susuzluktan gönül tarlam ıssız çöllere döndü
Toprak yandıkça canım yandı
Canım yandıkça sana olan kin ve nefretimi yazıyorum

Oysa ben kağıdı kalemi elime alıp,
Sevdamı anlatan şiirler yazmak istedim
Sadece seni özlemek geliyordu içimden.
Gerçekten de seni yazmak
Seninle anlam bulan duyguları
Yüreğimin derinliklerinden kopup gelen
Depremleri anlatmak isterken
Toprağı alnından öper gibi yağmur taneleri
Cama her vuruşunda
Sana olan kin ve nefretim büyüdükçe büyüyor içimde…

Bu gece dudaklarımdan dökülen
Her kelimede kin ve nefret olarak sen varsın
Yarım kalan sevdamın
Eksik taraflarını kin ve nefretle doldurdun
Bomboş ve sessiz kaldırımları düşlerken
Seni haykırıyorum penceremden sensizliğin inadına!
Bu sensizlik gecesinde
Kin ve nefretimi yüreğimin en ücra köşesine kazıyorum.

Hava gibi kararmış gönlüme yağmur çiseliyor
Yüreğimin sensizlikle yanan derinliklerine değiyor
İşte sana olan nefretimi haykırıyorum
Sensizliğe alışamamış yüreğim
Sen her zaman ki gibi ihtiyacım olduğunda yine yoksun yanımda
Sana olan kinimi ve nefretimi yazıyorum

Ben yine üşüyorum sensiz kaldığım zifiri karanlık gecelerde
Efkârıma katık yapar gözyaşlarımı
Sevdamı azgın seller gibi akıtırım yüreğime
Buz tutmuş umutlarım rüzgârda kayar düşer
Düşmekle aşklar ölmez
Umudu olmayan âşık ölür
“Kıyametler kopsa da zavallı yüreğimde”
Ölmeden sana olan kinimi ve nefretimi yazıyorum…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
05.04.2015