HASRETİZ ŞİMDİ-1
Küçüktü belki de; Dünyam köyümdü
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi
Akrabaydı herkes cümle soyumdu
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Sobamız yanardı üstünde yemek
Harcardım her işe verirdim emek
Bilirdik dostluğu; ‘’Dostum’’ ne demek
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Çanaklar bir idi salardık kaşık
Lamba da yok idi kandildi ışık
Tencere-kapaktı çıkan bulaşık
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Kilimdi sergimiz bulursak o da
İçerdik ayranı sormazdık soda
Cümle bir yatardık tek idi oda
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Derdini demeden anlardık halden
Duymazdık komşuya kötü söz elden
Gıybeti bilmezdik dökülmez dilden
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Bayramlar seyranlar yalnız geçmezdi
bir tas çorbasını kendi içmezdi
selamsız sabahsız kimse geçmezdi
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Toprakta oynardı çoluk çocuk bir
çamurdan olsa da eli yüzü kir
semizdi güçlüydü dalyan gibi gür
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi

Yorulurdu yürürken yolda tabanlar
Sokakta kalırdı pulluk sabanlar
Çalmazdı hiç kimse yatlar yabanlar
Dostlara dostluğa hasretiz şimdi
Adnan sivri 08.02.2015