Bir gün sana,
hoşça kal diyeceğimi biliyordum.

Hayat son anda akrep yapar insanı,
son darbeyi kendine vurdurur,
sen gibi...

İnsanlar zalim, sevgiye aşka katil olmuş,
gülen yüzlere isyankar,
ihanete aç kalmış…

Bir damla sevda bulamazken,
pınarlara çeşme yapmış,
esir sanmışlar sevdaları kendilerine…

Yeşil denizimin beyaz gözyaşı,
sevdamın ak gelinliği,

Bir gider bin açarsın ya sen,
bir dalın gider bin kök doğarsın sinemde…

Sen salın yine sımsıcak yüzünle,
sonbaharın serin yeliyle, baharın ılık meltemiyle,
aç beyaza hasret gönüllerde damla damla…

Çiğnesinler seni çamurlu postallarıyla,
ihanet askerlerinin kılıksız neferleri,
sevda eşkıyası olsun anılsın adın,
can ver sen bu yolda,
birkaç yoldaşınla…

Ben ağlarken gülen göz yaşlarımın,
damladığı yürek…

Kokunu hasretime, adını dağlara,
sevdanı yüreğime yazacağım,
ve her sevdamı,
sana adayacağım…

Hoşça kal papatyam…
Hoşça kal...