Şimdi sensiz hayalini yaşattığım karanlıklarda
umut tükettiğim dipsiz sokaklara
Benzettim yalnızlığımı...
Uykuya hasret gözlerim,
Gördüğüm her rüyamda,
Acemi bi şair gibi seni yorumladı.
Seni çagırdı ağlamaklı haykırmaktan kısılan sesim.
Seni sordu karanlıklar bağıra bağıra..

Sana benzettim aynaya baktığımda
Yüzümde sensiz kırışan yorgun çizgileri,
Her çizgi seni anlattı bana satır satır
Her türkü seni çagırdı,
Her rüzgar seni getirdi, buram buram..
Lal olan dilim yokluğunu heceledi
Nefes nefes...

Seni anlattı bana...
Odamdaki fotoğrafı tozlanmış çerçeveler
Bahçemde uçuşan yorgun kelebekler
Sonra bir resmin karesi takıldı gözlerime
Ne güzel saklamış seni kare kare
Ne çabuk unutmuş gözlerim
Bakmaya kıyamadığım kömür karası gözlerine.
Ne çabuk...

Seni anlattı bana..
Odamın penceresinden
Uzakta gördüğüm renkli sokak lambaları
Gördüğüm her renkte ayrı ayrı
Seni yakmışlar.
Sıra sıra seni bölünmüşler,
Seni sormuşlar sokaklara ışık ışık

Seni anlattı bana
Mevsimsiz esen ılık rüzgarlar
Soğuk soğuk seni savurdu tenime
Seni estirdi sana esir olan yürek mihrabım
Zamansız gelen pişmanlıklarım
Aldanışlarım,tükenmişliğim seni hatırlattı bana
Seni sensiz yaşayan zavallı yüreğim
Hüzün buğusu akşamlarda
Parça parça seni ağladı apansız.