Güldüğün yerde güllerin dikenini söker atarım
Acıtmaz canımı yüreğime dokunan sözlerin
Sen yeter ki gülüver bana
Dalımdan kopar sürüklenerek gelirim sana


Sen uzaktan bir gülü versen bana
Razıyım ayağının bastığı toprakta
Ezilip yok olmaya
Yalancıktan bir gülü versen bana
Gamzelerine yerleşip sonsuza kadar
İtiraz etmem müebbet yaşamaya

Sen yeter ki bir gülü ver bana
Güneşim kararsa önümü göremesem
Yuvarlansam sevgi uçurumunda
Bir gülüşünle
Bir tebessümle
Asılırım baharındaki kuru dallarına


Sen yeterki bir gülü ver bana
Ömrümü yol yaparım
Takılmaz ayağın çakıl taşlarına
Ezer geçersin
Benden sana armağan olan yollarda
Ah !bir gülü versen bana
Açarım ellerimi semaya
Bu günde teşekkür ederim seni yaradana


Sen yeterki bir gülü versen bana
Üç ögün ekmeğim
Aldığım nefesim , içtiğim suyum
Yalnız yediğim yemeğim
Yaşam sebebim olurdun
Belki daha çok bağlanırdım hayata
Zor değil ki sevgilim.
İçten bir bakış birazcık can yakış
Sermayesiz gülüşün
İkimizin tebessümüyle döndürürdük dünyayı güzellikten yana.



Yalçın BİRİCİK…………………23/03/2015