Her şey derin bir acı oldu benim için
Sol tarafımda bir felç başlangıcı
Gururdan kırılma, ruhta yara
Boşluğun verdiği dehşeti anlamak için
Bakışların iç çekişlerin her şeyin merkezi
Hayatın özü herkesin ışık kaynağı olmak
Her şey yerli yerinde duruyor, ancak
Üflenerek söndürülmüş alev gibi
Bütün eşya/ya can veren ruh da öylece sönmüştü
Aşk uçup gittikten sonra sevgililerin
Birbirlerini görmelerini hissettim
Korkunç zorlukları anladım
Bir zaman hüküm süren yerde şimdilerde
Bir hiç bile olmamak ne zor
Eskiden hayatın neşeli ışıklarının parladığı yerde
Ölümün sessiz soğukluğunu bulmak
Kıyaslamalar çıldırtıyor herkesi beni
Her türlü mutluluğun habersiz geçen
İlk senelik günlerimi özlemle hatırlar oldum
Umutsuzluğum öylesine büyümüştü ki
Sevgili gül yüzlü yeşilim bunu fark etti
Bana içtenlikle bir şeyleri anlattı
Ben onun gözünde ben değildim olamazdım
Özgür hür düşünen olduğumla sevindim
Bir dost arkadaşça ayrılarak ağlaştık
O yeşilim gül gibi gül yüzlümdü..

Sami Arlan