AĞIR DEPRESYONDAYIM...!


Öyle bir haldeyim ki yer çatlar bu halimden
Susun! Soru sormayın, öfkemi karasım var.
Zaten bir konuşursam bal dökülmez dilimden
İçimde duran zehri akrebe sarasım var.


Sormayın anlatamam kim yıktı bu bedeni
Sormayın bu canımı bu bedenden edeni
Sonu aşka çıkmayan tam bir milyon nedeni
Beynimin tavanından yerlere seresim var.


Düşman oldum sonunda en güzel anılara
Düşmanım geçen güne düşmanım senelere
Ve kalbimi en gamlı yerinden kenelere
Kemirsinler diyerek söküp de veresim var.


Efkar; sararmış perde, kefenini yırtmıyor
Kör olası geceler hiçbir kusur örtmüyor
Ben zamanı tarttım da zaman beni tartmıyor
Bahtımdan her zinciri çıkarıp kırasım var.


Hayra alamet değil yüzümdeki yansıma
Denize ağ sallasam böcek çıkar şansıma.
Azrail nefes alıp, soğuk üfler enseme
Bu yüzden hep mazinin ardında durasım var.


Ömrüm zaman aşımı... Harcadım krediyi
Bundan sonra tanımam ne üçü ne yediyi
Sermaye yüklediğim tek ayaklı kediyi
Gezdirip diyar diyar Fizan’a süresim var.


Yakmalıyım ne varsa yakmalıyım bu gece
Bu evi temelinden yıkmalıyım bu gece
Bir enkazın altından çıkmalıyım bu gece
Bugün aşk kitabından sayfalar düresim var.


Ağır depresyondayım...! Her yanım lime lime
Her gün mezarım oldu aşk denilen kelime
Bu ömrü ziyan eden bir geçerse elime...
Bir şiirlik kurşunla alnından vurasım var.


ELİF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
2003