Yine yokluğunda
Sensizlikle başım belada
Yeni günler doğdu
Gün ayı, ay yılı kucakladı
Güneş tekrar tekrar açtı
Bahar geldi çiçekler filizlendi
Yaz geldi çocuklar oyunlar oynadı
Kışta geldi dört mevsim geldi Geçti
Bir sen gelmedin sensizlik geçmedi

Ben bu mevsimlerin hiç birini yaşamadım
hep beşinci mevsimi yaşadım
Sen olan mevsimi
Sen olan mevsim hiç bir mevsime benzemiyor’du
Sen olan mevsimde
Çocuklar hayal kormuyor, oyun oynamıyor’du
Sen olan mevsimde
Kuşlar uçmuyor, kelebekler çiçeklere konmuyor’du
Sen olan mevsimde
Çok soğuk hiç bir tabiat
Güneş ısıtmıyor,
ısıtamıyor Yürek soğuğunu
Yürek üşüyor
Üşüten soğuk Erzurum kışını
Ağrı dağın karını akla getiriyor
Seni bilmeyenler için
Sevmeyenler için
Hayır bilindik soğuk değil bu
Bu senin yokluğun
Bu senin sensizliği
Ben sana üşüyorum sevgilim
Ben seni kucaklamadan
Tenine dokunmadan
Ellerini tutmadan
Gözlerine bakmadan
Isınmayacam, ısınmamayacam
bunu bil’iyorum
Umudum yok benim
Yaşama sevincim yok benim
Sensizlikte hiç bir şeyim yok benim
Sensizlikle başım belada
Bu hayatta bir sen dedim

Nerdesin?

A. Haluk Fidan / sensizlikle başım belada / 8 Ocak 15