Şiir çok güzel de Üstad;
Şiirin temas ettiği hallerimiz içler acısı maalesef.

"Âlem mi dondu yoksa bir ben miyim üşüyen
Sokaklarda kimsesiz çocuklar çok perişan"

Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir diyen bir dinin ümmeti olarak
bu içler acısı duruma duyarsız kalışımız aslında kendi aslımıza duyarsız kalışımızın bir tezahürüdür.
Bencillik, bana ne'cilik...
Mal mülk biriktirme yarışına girmiş insanlar...
Acından veya acısından öldüğünü görüyor da dardeş kardeşe bile dönüp bakmıyor
Oysa ki;
"Yeryüzündekilere merhamet edin ki size de merhamet edilsin"
buyurulur.
Aslında başkası için yaptığımız bir iyilik veya verdiğimiz bir şey
hakikatte kendimizedir.

Neyse!
Şiirin çağrıştırdığı duygular nedeni ile şiiri gölgelemek olmaz.
Gerekli ve doğru bir çağrıya temas eden kaleminizi ve yüreğinizi selamlarım.
Saygılar...
Dilerim ki ne âlem donsun ne de yalnız kalmış olun bu bakışta, görüşte...

Yüreğinize sağlık.