Benim şiirlerim efsane demli.
Özünde İstanbul suretinde sen.
Harfler pek efkârlı gözleri nemli.
Gülüşün gizemli harflerde desen.
Çay kokulu hâlin harmanlı nazla.
Sükuta teslimim sessiz niyazla.

Albeni yağıyor hep gülüşünden.
İstanbul özlüyor inceliğini.
Süzülür hayalin turna düşünden.
Suya atar zaman altın iğini.
Çay kokulu hâlin kalır öylece.
Sen olursun çaya emsalsiz ece.

Çaya dair sözün dibacesi sen.
Karanfil katresi yaramıza em.
İstanbul firuze kolyeli desen.
Senden başka yâr yok gönlüme kasem.
Çay kokulu hâlin harmanlı nazla.
Sükuta teslimim sessiz niyazla.

Çayla tenin özdeş nazın ıtırlı.
Zarafet uhdende Kız Kulesi sır.
Boğaz’da bir hayal solmaz hatırlı.
Sürer bu efsane daha çok asır.
Çay kokulu hâlin kalır öylece.
Sen olursun çaya emsalsiz ece.

Çay İstanbul ve sen albenili gül.
Anlatılmaz hâlin harmanısınız.
Bir tebessümündür ömrüme ödül.
Üç güzel bitmeyen üç anısınız.
Çay kokulu hâlin güle misal hâl.
Bir varmış yokmuşa sığmaz bu masal.
22.02.2015 İbrahim Kilik