ölüm kol geziyor sokakta
kan kokuyor kıyılar
yol yolak tutulmuş
köşe başları
ve sokaklar
yer üstü
buz üstünde
can verir, yüzü kömür karası adam
yer altında

sevgi yoksulu uzun boylu cücelerin
saygıdan yana kaf dağında burunlarıyla
nursuz ellerinden kan dökülmekte
hava kan kokuyor

ölüm kol geziyor
özgeye
hoş görmedik başkayı
Mevlana Yunusların yeşerdiği
gezdiği ve nefes aldığı
bu dağlarda, bu ovada..
şehirde linç ediciler

hava kan kokuyor
doymadı kana toprak
sular kan kokuyor
kirlendi evren
hoş görmedik karıncayı
sevmedik serçeyi
ve kan damlıyor havadan
yani yer demir gök bakır

keklik fesat bize
baykuş uğursuz
kedi nankör
hiç sordun mu hatrını karganın
sevdin mi
yavrusunu kırlangıcın

ölüm kol geziyor
düşünceye duruşa
yani
sencileyin olmayan
göze mi batar
dişe mi dokunur
yani yan mı baktı
yani kaşı gözünün üstünde deyu mu
ölüm kol geziyor..