gitmek mi kalmak mı zor denir ya
hayatının dönüm noktasıdır o an
çaresizliğin tam kıskacında
kendini bilinmez bir denklemin içinde bulursun
umutların birer birer tükenir
ve ağlamaktan yorulan gözlerin tekrar nemlenir
canım dediğin daha gitmeden özlenir
küçük bir ümit verseydin
solmaya yüz tutan filizler yeşerirdi yeniden
kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiştim
sana dair umutlarımı tüketmemiştim
belki de rüzgar başka yönden esti
ikimizin tüm bağlarını kesti
ama bizi bağlayan aldığımız nefesti
sen benim için
gökteki en parlak yıldızsın
uzaklardan el sallar bana güler misin
aydınlatır mısın dünyamı
uzatsam elimi tutar mısın beni de yanına alır mısın
ya da tebessüm edip öylece kalır mısın
seni gözlerimi ayırmadan seyrediyorum
diğer yıldızlardan farklısın biliyorum
tertemiz duygularla
seni ölesiye seviyorum
seni tanımadan önce sevgi nedir bilmezdim
ilk defa aşık oldum
sen tattırdın bu duyguyu
karşılıksız çıkarsız sevdim seni
içimde büyüttüm sevgimizi çocuk gibi
istemem olmasın yaşananlar bir rüya
ne olur korkularımla uyandırma beni ...


Refik
19 . 02 . 2015
İstanbul