Bak...
Tükettik işte,
Hiç bitmeyecek sandığın,
O koskoca ömürü.
Posta kutularında gezen,
Gözlerini nerede açacağını bilmeyen,
Adressiz mektuplar gibi..!
Savruldukca, savruldum.
Ordan,oraya..
Gün oldu...
Yarası hic kapanmayan,.
Kurşunlarla vuruldum,
Sucum neydi..?
Diye soramadan..
Cehennem ateşlerinde kavruldum.
Bazen...
Baş kaldırdım,isyan ettim kadere,
Ama....her seferinde,
Keskin sirke misali,
Suçu hep kendimde buldum.

Ben şimdi sahillerde...
Ilgıt ılgıt esen meltemler gibi,
Durgunum....
Ben,
Cok yorgunum..!

Artık...
Ne,yükümü taşıyacak derman kaldı dizlerimde.
Nede,içimdeki yangını söndürecek,
Yaş kaldı gözlerimde...

Tükettik işte,o koskoca ömürü,
Yaşadığımız onca mutsuzluğa inat..!
Belkide...
Bir küçücük tebessümdü,unutulmayan.
Anılar arasında...
Virgül gibi,bir köşede kıvrılıp kalan..!


24.07.2014

Mahmut Mücahit Özdemir