bir güneş batımında gördüm seni
parlayan bir yıldız gibi
kama şı verdi gözlerim
bir rüya gibiydi gözlerimi açınca
sanki yok olacakmış gibi
kaybetmekten korktum seni o an
yok olup gideceksin sandım
güneşin batışı gibi
deniz gibiydi gözlerin
bir yolculuğa çıktım
dalgalarla sürüklenen bir sandal gibi
sonu belli olmayan bir limana doğru
yüreğim deli gibi çarpmaya başladı
kanatlanıp uçar gibiydi
sığmaz oldu sineme
saçlarına takıldı ellerim
ipek gibi yumuşacıktı
tel tel öpmek geldi içimden
yüzüne baktım çaresizce
kaçamak bakışla
içimde kor ateşler yanar oldu
söndürmek istedim bal dudaklarında
kalem gibiydi kaşın
ok oldu battı yüreğime kirpiklerin
seni gördüm
aşkın kollarında buldum kendimi
çıkar yolum kalmadı
mahkum oldum bir deli sevdaya
zincire vurulmuş kölen olmaya razıydım
bir tek içten gülüşüne
ben benden geçtim
kayboldu tüm benliğim
kollarında can vermeyi arzuladım
ama hepsi bir hayaldi
sensizliğe mahkum ettin beni
bir kere olsun gülmedin yüzüme
okşatmadın o saçlarını
bakmadın o deniz gözlerinle
veda hançerini vurdun kalbime
şimdi sensiz bir ölüyüm
yokluğunla
hayata küsmüş bir kenarda
bekliyorum döneceğin günü
can parçam
sevdiğim