2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
956
Okunma
Her gece Güneş’in çocukları gibi damladık tenine
Çok defalar izimiz kaldı geçmişten
Sonra sabah oldu yine
Çocuklar unuutu kavgayı
Güne oyunlar başladı
Kocaman kadınlardık
Baba adamlar
Sisden perdeler düştü gözlerimize
Ben uyuttum
Onlar sustular
Bir masalın hep sonuna bağladık umutları
Yeşil kırlar mutluluk
Ölüm siyah
Sonra parmaklar dokundu ayrılıklara
Serden Geçmek yardan ummak filizlendi
Bir baktım bin durdum
Yarım Yürüdüm kendime
Koşar adım gelen tökezledi son Adımda
Sonra Boşluk devasa
En derin en siyah
Sustum yine kendime...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz