her zaman ki gibi yine tartışıyorsun
sinirleniyorsun...
belkide haykırıyorsun.
şu sözleri belkide hiç sevmiyorsun
oğlum şöyle yapma...
oğlum böyle yapma...
ne demek istiyor veya neyi isbat etmeye çalışıyor.
ANLAYAMIYORSUN...
her zaman olduğu gibi yine kendi bildiğini yapıyorsun
saçalrın dik ve jöleli
yine aynı arkadaşlar...
ve yine aynı ortam...
belkide kendini isbat etmeye çalışıyorsun
ama yinede
ANLAYAMIYORSUN...
hep kendi bildiğini doğru kabul ediyorsun
bir gün her zamanki gibi eve yine geç saatlerde geliyorsun
sokağa girdiğinde kapıdaki kalablığı fark ediyorsun
bir anda içinde garip bir korku ve uğultu
acaba...acaba...!!!
evet...
adımların hızlanıyor ama adım atamayacak kadar güçsüz bir şekilde
her adımın yüreğine batıyor ve canını yakıyor
kapıya her yaklaştığında biraz daha korkmaya başlıyorsun
ve bir anda annenin feryatlarını duyuyorsun...
Kımıldayamıyorsun...
zaman duruyor adeta senin için...
eve girip o anla yüzleşmekten korkuyorsun
ve bir anda her zaman sana şöyle yapma böyle yap diyen varlığın cansız bendeni ile yüz yüze kalıyorsun.
zaman durmuş...
nefes almakta zorlanıyorsun.
her zaman olduğu gibi yine haykırmak istiyorsun...
ama bu kez her zamankinden farklı bir şekilde
cesaret edemiyorsun...
zaman geriye dönüyor sanki...
ve yaşamış olduklarını bir anda ve çok kısa bir zaman içinde tekrar yaşamaya başlıyorsun...
sana söylenen onca sözün ne anlam taşıdığının acısını yaşıyorsun taa içinde yüreğinin en derinliklerinde
günler sonra traşın babanın istediği gibi
ve yeni arkadaş çevresi
eve artık erken geliyorsun
her zaman sana bağıran kişinin ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyorsun
çünkü ilk kez BABA nı anlamaya çalışıyorsun