Ağlar bu gönlüm senin kor alev hasretinle gurbet ilde yârim
Şafak sökülür gibi sökülürsün hicranınla yar yüreğimde
Benim inan hatalarım ile olan yüreğimi yakan mücrim
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasın yürüdüğümüzde

Geçmez gönülde keder matem sen tebessümünle gülmezsen canda
Aşk narında mutlulukla yan ey gönlüm sende neşeyle bir anda
Gezsin aşkın nar-ı neşeyle damarlarında akan bu asil kanda
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasında yüreğimizde

Gönüller aşk ile bu dünyada merhametle haydi sakinleşsin
Haydi, ey kullar zaman bitiyor el uzatın gönül yakınlaşsın
Nefret tohumları ekenlere aman ha can gönüller kanmasın
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasın sakın ömrümüzde

Yar gelir beklentisi ile gönüller umutsuzca ağlamasın
Aşk yolunda gönüllere diken batırılarak hiç dağlanmasın
İmanla aşk yürünmeyen bu yollara ümit hiç bağlanmasın
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasın ha gülüşümüzde

Gönülleri aldatanlar haberimiz yok bundan hiç sanılmasın
Yollarda nefretinizle çekilin ortalık birden kızışmasın
Kör gözlerle yol gösterenler edepsizler çekilsin de yanmasın
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasın gönül bahçemizde



Kul Mehmet’im der ki ayrılık yolunda gözlerde yaşlar akmasın
Kalbinde aşk olanlar vefasızlıkla sakın ola hiç solmasın
Nefis şeytan aşk ağacın meyvesi sevgiyi kandırıp yolmasın
Ten denen kafeste kin çiçekleri açmasın sakın yönümüzde
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin’de affı için
Selam ve dua ile...