Her kışın bir yazı
her acının bir sonu vardır
bunu bilir de görmezden gelinir
Insan yapısı ironik bir veba
nekadar isterse
okadar enjekte eder ruhuna

hüzne mahkumiyet gözler
işte bunlar koca bir yalan.

istersen eğer acıyan yanın soğur
istersen eğer hüzünler sende son bulur
şayet sen istersen mutluluğun içine düşebilirsin

kim tutabilir ki seni
kim engel olabilir sana
denedinmi hiç
ne istediğini
sordunmu kendine
avuçlarında ki ışığı farketinmi

peki o hiç yerinde durmayan çocuk yüreğin
unuttun mu onu
renklerin anlamlarını yüzünů yalayan rüzgarı
yağmurun teninle buluşması
bunlar birer mucize değilmi
küçük ama ömrü uzun mutluluklar
bunları düşünemedinmi

bir dost sesi
iki tatlı sohpet
bunlar keyif vermezmi yüreğine
adım başı seni selamlıyan ağaçlar
kuşlar
sevgi sağanağı ayaklarına dolanan minnoş
sadık havlamalarıyla etrafında pervane çomar
sonra yüreğiyle gülůmseyen insanlar
bunlar yetmezmi acını dindirmeye

mutluluğun özü sevgi değilmidir
öyleyse at üstünden ölü toprakları
sen sevilen mutlu bir insansın
daha ne olsun.....