Kendi yalnızlığıma sarılmışken sen nereden çıktın? Önce gözlerimi çaldın, sonra yüreğime indin! Şimdi bedenim yabancı bana, sanki bir el oldum..Maziye gömmüştüm bütün aşkları. Yüreğim unutmuştu sevmeyi, düşlerim kefen biçmiyordu çoktan bu yana..Şimdi bir sahil kasabasında yine beni buldun...Hemde ruhum çırılçıplak, yüreğim lime lime param parça..Seni ben çıkarsız hesapsız sevmiştim.. Az uz değil ölümüne! Sen ne yaptın, karşına çıkan soysuzla bırakıp gittin? Anılarını karalayıp, geçmişe sünger çekip öylece! Şimdi dönmekle beni benden yine çaldın..Sen şeytanla anlaşman mı var? Yoksa oyuncakların kırıldı da sadece ben mi kırılmadan kaldım? Bak kırıkları sıvadım, çatlakları onardım, bozulan yerlere tamir yaptım...Yüreğime de paslı kilit taktım..Ne sen ne de bir başkası açamaz bundan sonra, yemin ettim dönmeyeceğim sana! Unuttum! Usulet Güner