bütün trenlerini azad ettim içimdeki istasyonların
dönüşsüz yollara doğru makas değiştiriyor şimdi kalbimdeki makinist




-sıradışı aşkların sıradan kadınısın diye haykırdı adam!
üzerine alınmadan salındı kadın
adamın ruhsuz harflerinin üstünde özgürce




sonra yaralı bir sevdanın
sızısı düştü sokağın üstüne
yarasının kabuğunu arıyordu bir mecnun
aklının debilerinde belli ki ölesiye




sözlerin menzilinden topladı leyla neyi var neyi yoksa
doldurdu hepsini kirli bir çıkına


/


son gittiğim film
son dinlediğim şarkı
ve son çektiğim sigara gibi ciğerlerime
bir sonsuzlukla baktı gözlerin
bir sonu yazarken önce gizlerime sonra gözlerime
ve penceremdeki fesleğen
son kez koktu burnuma ilk kez duyumsar gibi




bir çocuk taş atıp kaçarken canıma apansızca
yığıldı tüm şiirler önüme
ve bir geçmiş ki
geleceğe borçlu
dünden alacaklı...













03:30/29 Ocak/Sev_tap