Aldım haritayı önüme başladım düşünmeye.
Dört tarafı bir ayrı dünya Akdeniz kıyılarında
Erzin, Dörtyol İskenderun, Arsuz,Samandağ’ı
Yayladağı,Altınözü,Reyhanlı,Kumlu Suriye sınırı
Defne!de mis çam kokuları yayılır doğaya
Güneş bir başka parlıyordu Hatay’a

Alevi Sünni, Hristiyan ermeni daha bir çok mezhebi ırkı rengi
Kardeşlik eşitlik dostluk tek türküleri geçirir günleri
Sakin günlerin bir durağıydı Antakya

Komşu ülkede koptu bir tufan, sınırın her deliğinden,
Aç susuz ihtiyar çoluk çocuğuyla çeşit çeşit doldu taştı binlerce insan

Ortada bir gerçek var vahşetten kaçan sığınan yediden yetmişe
Mazlum yaralı yaramazı ihtiyarı kadını çoluk çocuğuyla
İmdat diyene elbette kucak açar her vicdan
görmezden gelemez ki insan ecdadım kızar imanım sızlar


Karıştırmak için Hatay’ı atılıyorlar nifak tohumları
Yakılıyor o güzelim ağaçlar binlerce yavrulu yuvalar kuşlar
Gökten ecdat inse o alnı karışlar bu ne biçim kalleşçe savaşlar
Tarih kara bir leke yazacak zalimler cehennemde yanacak
Ayaklanıyor kurulan çadırlardaki açlar
Kaldırımlar sökülüp atılıyor polisime parke parke taşlar,
Eğilmiyor rüku görmemiş başlar,böl parçala dan hesaplar
Nifak dolu tohumlar patlasın bombalar birbirine düşsün
Karışsın ayaklansın Hatayı da istiyorlar.

Bu milletin torunları yokluk sefalet içinde on iki yaşlı bebeler ile
Karış karış kanlar ile sulamış bu toprakları binlerce şehitler
Bilmezler ki gafiller
Bozar Rabbım tüm oyunları tanımaz vezirleri piyonları
Bakıyorum Antakya’ya bir pencereden



.