Gökte ayın ondördü,pırıl pırıl bir gece
Altında çiçek dolu,cennet gibi bir bahçe

Süzülüp bu bahçeye,renkli iki kelebek
Kondular birer dala,uzaklardan gelerek

Kanatları rengarenk,gözleri kahverengi
Yaratan yaratırken,vermiş bütün ahengi

Evvela bakıştılar,süzerek gözlerini
Sonra bir titremedir,sardı bedenlerini

Bilmem nekadar sürdü ki bu sessiz konuşma
Böyle bir aşkı muhabbetle biten tanışma

Bahçedeki kuşlar da seyrettiler bu hali
En güzel nağmelerle,şakıyıp ney misali

Nağmelerde gizlenen sırrı o büyük aşkın
Terennümüydü sanki ,çalan ilahi meşkin

Her şeyin bir sonu var,lakin dünyada heyhat
Kelebeklerin ömrü bir kaç gün bir kaç saat

Derken zamanı geldi açan güllerde soldu
O rengarenk uçuşan kelebekler kayboldu

Sonra kuşlar da sustu,bir bir uçup gittiler
Sevgiden mahrum kalan o yeri terkettiler

Bilmiyorum nekadar zaman geçti aradan
Seneler sonra bir gün geçtim yine oradan

Ne o bahçeden eser,ne o zümrüt ağaçlar
Ne o şen kelebekler,ne de bir tek çiçek var

Tema Sabit Özenç
Şiir olarak yazım
Orhan Altınbaşak