0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2598
Okunma

dokunsam vuruyordum zamanın sarkacındaki kuşlara
en güzel aryalarını suslara emanet edip
evimizin baş köşesinde kuş cıvıltıları
dökülen hayat yapraklarını örterken
dokunsam akıp giden ayrılıkları tutacakmış gibi oluyorum
gözlerim ruhumla yüzleşinceye kadar
damla damla buğu akıyordu özlem kokan anılardan
can kesiklerim ruhuma batana kadar
dokunsan acılarım belki hafiflerdi ellindeki ayaza rağmen
senden uzaklaştıkça özlem hançeri batardı şiirlerimin yüreğine
damla damla mısra olurdu peltek dilli sevdamın lehçesinde
ve ben her senden uzaklaştıkça yağmur olup yağardım kurak aşkımızın yüreğine
sen adımı yazardın düşen her damlam ile cama yansırdı hüzünlü vedam
Mahmudiye Düzkaya
5.0
100% (7)