Sen hep sana hayat kadar acımasız olan kadınları

sevdin...

Benden bunu isteme ne olur..

Beni burda yapayalnız bıraktın..

Beni sevgime,ölüme terkettin...

Beni soluksuz

umutsuz

Sensiz bıraktın...



Benim o kırılgan öfkem

Yalnızca kendi yüreğimi kanattı...

Senin yüzünde devamlı parlayan o ışığı değil..



İsyanlarımın çılığı bu kimsesiz

Ömrüme saplandı hep,

Senin özgürlüğüne değil..

Ben geldiğim yere geri

Dönüyorum...

Kusursuzluk,mükemmelik

Senin olsun...




Hayat;

karanlık,acımasız,

kirli,soğuk,

sıradan..ama;

Gerçek sevgili gerçek...

Senin kutsal ve mükemmel saydığın hiç birşeye ulaşamadım ben..



İyilik ve sevgiyle gülümsüyorum şimdi...

Seni sevip,hissetmem için

Seni sahiplenmem gerekmiyor.

Ordasın ve varsın işte..

Nereye gitsem benimlesin...



Ve biliyor musun sevgili.?

İlkez acı çekmeden özlüyorum

SENİ...