Zaman her derdin devasıdır. Acılar zamanla unutulmasa da hafifler denir ya hani…
Öyle acılar vardır ki hayatta ne unutulur ne hafifler ne de onana bilirler…

Eşyaları konuşturan şair diye de bilinen bu çok değerli Şair Sedat UMRAN

Bu şiirinde aşkı Bayramlık Giysiye benzetiyor ve ne güzel ne doğru şeyler söylüyor.
Hiç bu kadar anlamlısını ve gerçeğini okumamıştım.
Bir terzi canlandı gözümde.
Usta mahir özenli ve ruhu yaptığı işin aşkıyla dolu...
Önünde bir kumaş aşkı biçip dikiyor.
El emeği göz nuru dökerek sabırla.
Kime hediye edecek bayramda o giysiyi kim bilir..
Bayram deyince aklımıza çocuklar-çocukluğumuz gelir ya çoğu kez…
O çocuk sevinciyle nerelere koyacağımızı bilemediğimiz bakmaya doyamadığımız
bayramlık giysilerimiz…
O zamların çocukları da çok başkaydı tabii. Tam bir çocuk saflığı masumiyeti taşırlardı içlerinde. Yeri geldiğinde kocaman bir yetişkin kadar olgun anlayışlı ve tok gözlü idiler…
Bu vesile ile yalnızca fiziksel anlamda aramızda olmayan Şairimizi rahmet ve şükranla yad ediyorum.


Bayramlık Giysi

Kimse onaramaz aşkın yıpranmış kumaşını
tıpatıp biçmiş içimize o usta makastar
eğirip ipek ipliğini göğün mavi ipeğinden
geçirmiş acılarımızın paslanmaz iğnesine
hiç benzemez o umutlarımızın çürük ipliğiyle
teyelliyerek diktiğimiz günlük giysimize
aşk ruhlarımıza giydirilen bayramlık giysi
ışıldar üstünde sevincin elmas düğmeleri
oyulmuş iki yürekten dökülmüş bir toka
tam bir oturmuşlukla geçer uçları birbirine

Aşktır hor kullanılmadan taşınacak giysi
Çünkü bir kez delindi miydi yamanması güç
onu kurnazlığımızla yeniden astarlasak
ters- yüz etsek kusurları hemen sırıtacak
ölümsüzlük ırmağında yıkanmış bu kumaş
gecenin altın mekikli gök- tezgahında dokuduğu
umar yok kirlendi miydi çıkarıp atmaktan başka
aşkı özenle saklamalı ve ender giymeli

Sedat Umran