yırtık yamalı ve sidik kokulu bir mintanı
ve piç kelimelerin koynunda sadist bir orgazmı yaşarken
bir destan nakşetmeyi
en iyi bir haymatlos bilir...
bilirim.
anne kokusu en sona bırakılsa da her şeye bir müntehir edasıyla yaklaşmak
ve şahit kılmak Allah’ı ve beyaz sarıklı metin adamları

zordur;

belemir çiçekleri gizleyen ve aynı çiçeklerin setreylediği cesetleri
sevimli kılan ağıtlar yakmak..
kordur.
kördür yalnızlığın hissedildiği ala geceler
ve rezilliğimizi kamufle eden zavallı kafiyeler
sonrası isyandır
eşyanın tabiatına aykırı şehirlere
delileri ve devrimci imamları olan köylere
en çok da yalancı ama bir o kadar Allah’a öykünen şairlere...

bir rehineyi en iyi bir rehine azad eder ve içimizde hep aynı kanamayı imler
haritanın eksik ve yanık tarafı.
ten yanıksa gül kurudur gül kuruysa ten isyandır Allah’a.
haşa!...
bu değildi sayıkladığım asr-ı saadetinden kanıyor tarih, kötüdür zaman

zaman;
heybesinde ölü çocuk gözleri ve zamanından önce yenilmiş bir halk isyanı
zaman; seyrinde kahkaha atılacak ve orgazm olunacak kızıl kan..

bana küstüğünü söylemişsinsevgili
ben kendimle barışmadan ve karışmadan dövülen aşiret yaşlılarına
ve bir katliamın en hazin ölüsü olmadan
kim barışabilir ki; kim karışabilir ki bana
ve nasıl parisin orta yerinde ’yurtta sulh, cihanda sulh ’ diye çığlıklar atarak dökülür
insanlar bulvarlara, çıkmaz sokaklara..
çıkamaz..rezilliğim.
hüsnü zan...

sonrası dua ve mağfiret sonrası yarınlara diktiğimiz kan çanağı gözlerimiz
gözlerimiz; Allah’ın sessiz gölgesi altında suskunluk senfonisi halkımız
gözlerimiz isyan..yalan.
yaralı her yerimin hangi yerine parmak basarsan bas bir Kürt kırmızılığı
tarihe remil atan kan..

çocukluğumuz ah, ah yaralı ve mütebessim çocukluğumuz
faili meçhul bir cinayete yataklık ederken Batman
kim vurduya gitmiştir gözlerimiz, gözlerimiz ki Allah’tan ödünç alınmıştır
şehrimiz isyanımızdan, isyanımız anne sözlerine itaatkar ve bir o kadar da yaramaz çocukluğumuzdan...

( devam ediyor-edecek kanama ..)