Sökülmüş yüreğimi dikiyor kadınlar, ellerinde sevda kınası
Kimsesiz ovalarımda düşlerin çadırını yıkmakta rüzgârlar
Avare bir yağmur duası var insanların çaresiz dillerinde
Umutların kanlı panayırlarında insanlar hep fırtına biçiyor

Sokulsam kendi yüreğime yine, kapatsam hayatın kapısını
Arada bir sesini duysam aşkın, sorgulasam asi tutkularını
Sevinçlerim olsa yeniden, anlatsam bir çırpıda arzularımı
Kanatlarımda vakitsiz ağrılar, bu mevsim de aşk üşüyor

Dilimde acı bir haykırış, şayancı sahnelerde hep aynı oyun
Kayıp ve sarı sularda sevgiye kürek çekiyor kimliksiz insanlar
Çoğul yangınların ormanlarını söndüremiyor biçare nefesim
Acıların coğrafyasında yamyamlar kendi türünü bölüşüyor

Kırık bir şarkı şimdi hayat dilimde, umut yarısı küflü ekmek
Yorgun yüreğimin koyaklarında geceler aşk bakışlı bir kadın
Sevgi ekiyorum her sabah çöllere, hızla akar iken şu ömür
Gönlümün kıraç yollarından her sabah gözlerin gelip geçiyor


Selahattin YETGİN