Her vakitsiz gidiş ölüm değilmiydi.?
Ve her ölüm "vakitsiz bir gidiş" değil mi?

Dön bana
Öyle dönki ölümün rengi atsın
Öyle dönki tabut utansın
Dön baba

Öyle ufak
öyle çocuk bırakma beni
Yoksa büyümem bilirsin
Sen gidersen
Sürekli aynı yaşta
Aynı "yasta" kalırım.
Dön bana
Eğer unutursam seni
Eğer alışırsam yokluğuna
Aşk olsun bana


Bir gece geleceksin gibiyim
Sana aynı "yasta" hasretim
Aynı hasta yüreğimle
bitkin hallerimle esaretim
Dön baba

Şimdi nasıl sensizim
Nasıl harab ve bitap düşmüşüm
Bir bilsen
Yokluğun nasıl alışılamaz
Gidişin nasıl vurdum duymaz.
Öylesine sağır öylesine doyulmaz ki
Çığlık çığlığa sensizim...

Bu benimki
Bu ruhuma filizlenen
Nasıl bir cehennem soğukluğu
Mevsimsiz şehirsiz
ve nasıl şiirsizim...

Ve bir seni sevmişim
Bir senle büyümemişim
Bir senle hiçbir şeymişim
Senle hasret hasrete bekleyivermişim...

Dön bana
Sana biriktirdiğim
öyle hırçın
öyle kırgın hikayelerim varki
Ve sana öyle durgunumki
Rüyalarım kanatsız çırpar
Vakitsiz gidişler bile utanır
Dön bana
Dön baba....




Dipnot : Küçük yaşta babasını kaybedenlerin anısına onca faili meçhul cinayet ile babasız kalanlara yarsız yurtsuz göç etmek zorunda kalanlara adıyorum bu şiiri....