ÖLECEKSEN YİĞİTÇE KENDİN ÖLECEKSİN

Meydanı boş bırakmayacaksın arkadaş
sevmek mi istiyorsun
seveceksin Allah’ına kadar

acı çekeceksin mutlaka
tuzu biberi diyecek es geçeceksin
sevecek sevecek
yine seveceksin

ulaşmak isterken arzu ettiğin hedefe
engel koymayacaksın yaşamda yoluna
engel var ise
ha tümsek olmuş ha tepe
yok sayacak ezip te geçeceksin

baktın olmuyor olamıyor
aykırılıklarla üstüne üstüne geliyor
dur diyeceksin dur

gözünün bebeği dahi olsa
fırsat vermeyeceksin

her yolu denedin
her engeli aştın
mutlulukta tam da zirveye ulaştın
işte o zirvenin bir de inişi var
farkında değilsin sen

yemedin yedirdin
içmedin içirdin
giymedin giydirdin
ve de en güzel yıllarını verdin
ama zirveye ulaştın

o adım adım inmeyi değil
yuvarlanarak düşmeyi yeğledi
ve kaybettin
ve ölmeyi istedin

dur hele dinle beni
ölmek mi istiyorsun
Azrail’i beklemeyeceksin
yiğitçe kendin öleceksin
bırak sana ürkek desinler
varsın korkak desinler
nasılsa o zirveye bir kere daha tırmanamayacaksın
nasılsa sen hergün bin kez ölmektesin
bırak varsın geride kalanlar hesap yapsın

sen ölmek istiyorsan
Azrail’in öldürmesini beklemeyeceksin
öleceksen yiğitçe kendin öleceksin

Hüma Efkan