Zannetme ki muafsın hiç kimseyi kınama,
Gün olur sen yaparsın eğilir öne başın.
Menfaatten söylenen övgülere aldanma,
Dara düşersen kaçar gider çok arkadaşın.

Gıybet etme kimseyi sus dilini kirletme,
Belki tevbe etmiştir kendine yazık etme,
Sanki sen çok temizsin kibirle caka satma,
Sırattan geçmedin ki ahireti de düşün.

Zayıfı eziyorsan güçlü olmak bu değil,
Kibirle güç kardeştir seninki kibre meyil,
Gerçek güç istiyorsan aczin bil Rabbe eğil,
Eğil ki devam etsin verilen güç ve aşın.

Zenginliğe aldanıp kimseyi hakir görme,
Kendi kuyunu kazıp başına çorap örme,
Şükredeceğin yerde verene sayıp sövme,
Malında hakkı verdır gökteki uçan kuşun.

Yalan ve hile ile haramdır yaptıkların,
Gün olur gider senden para pul taptıkların,
Öcünü alır elbet bir zaman sattıkların,
Bir gün belki çöplükte çürüyüp gider leşin.

Can yakıp böbürlenip kimsenin ahın alma,
Bu devran böyle gidip bitmeyecektir sanma,
Nemrut’tan firavundan düşünüp ibret al da
Felaketin olmasın mahşere kalsın işin.

Kimseyi beğenmezsin güçten sarhoş olmuşsun,
Sevgiden ne anlarsın hep nefretle dolmuşsun,
Yaptığın pisliklerin içinde kaybolmuşsun,
Dört kişi tabut taşır dikilmez mezar taşın.

Fahrettin Petriçli