Sarıkamış cennetin şehadetin deryası
Sarıkamış o makber nurdan nur nura coşuş
Sarıkamış imanın insanlığa yazısı
Sarıkamış insanın acizliğine koşuş
İnsanların yarası acılı Mehmet koşar
Kara kışta nefesler donar da iman coşar
Sarp dağlar bak karlarla yüklü Ahmetler üşür
Yıkar mı hiç Ahmet’i Mehmet’i o sefalet
Ahmet’in Mehmet’in var gönlünde o adalet
Karda yürüyüşüne bakın dolu asalet
Onu bekleyenlerin yaşadığı rezalet
İzin verir mi Mehmet iman her an delalet
Durdurur mu hiç iman dolu göğsü sefalet
Yürümek zor ayazda yürüyemez o ayak
Yürüyor bak semaya doksan bin nurdan şehit
Peygamber bakıyor bak imanlarına şahit
Uzanırken umutlar kırılıyor o dallar
Şehadetle bak hepsi içti cennetten ballar
Nebi nur ashabı nur uzattı işte kollar
Semaya yürüyor bak nurdan doksan bin şehit
Sarıkamış kardan don sanki olmuş bir mahşer
Acizlikle donuyor oradaki tüm beşer
Birbirine sarılmış üşüyor işte beden
O ayazda var mıydı çıplak gitmeye neden
Ölüm yağarken sağnak sağnak üşür tüm beden
Gözlerinde hasretler vuslat ayazda donmuş
Yâr kokusu koynunda diller donmuş lal olmuş
Elde evlat kokusu gözler bakarken solmuş
Annesinin şefkati elinde kenetlenmiş
Sarıkamış tabutla şehadete yürümüş
Şehitler hep gülümser ak güllere bürünmüş
Kucak açar gül Nebi bak cennete yürüyor
Eksi kırk derece soğuktu geldi çöküş
Soğuk tene melekler saf saf kanat geriyor
Gül nur nebi gülümser onları kucaklıyor
Sarıkamış bak iman volkan volkan coşuyor
Sarıkamış ta sukut bak melekler ağlıyor
Yürekler donuyor bak destanlar yazılıyor
Arkanda geliyor o imanla torun ecdat
Arkanda size doğru yürüdü Vedat Sedat
Sizler makberiniz de artık yatında rahat
Geliyor arkanızda beklenilen istimdat

Mehmet Aluç