Hadi!
Dokunamasam da
Sen
Dokun düşlerine

Özledim işte anla….


-Çok doğal ve çok şık.

Beğeniyle okudum yürek sesinizi kutlarım.Saygılar...

çok anlamlı manalı bir eser okudum
özüne kalemine sağlık candan kutlarım
ancak bu kadar güzel bir yazıla bilir oda senin
özünden saygılar

Yazgı...

Hükmüne eyvallah dediğimiz. Düşlerin künkünden akmayınca akmıyor işte visal ve insan hep düşündükçe düşler istilasına uğruyor.

Dudaklar daldıgımız ufkun keskinliğinde çentiliyor sanırım. Yürek mecalini gecelerde yitirirken, akıl istediği kadar yol almaya meyletsin, bir arpa boyundan öteye gitmiyor yol. Yolun tıkandığı yerde ise, insanın içindeki çocuk ve çocukluk anları giriyor devreye.

Avucumuza bakarken bile gözyaşı yerine ayazında teni çatlatan bir boşluk görmek, parmakların yumruğa dönüp, hürriyetine şerh koymaya dönüşüyor. Hasrete uzadıkça saatler, yıla fark atıyor dakikalar, saniyeler ve hatta saliseler.

G/özde ve söz de büyüyen bir yorgunluk rehaveti çöküyor üzerine yüreğin ve isyanla teslimiyet arasında gidip geliyor. Neye kime nasıl aldrımadan hem de. An itibarı ile şiire sarılıyor dört elle.

Kalem son sürat giderken deftere doğru, aslında hep içinde olanlar değil çoktan dışına vurdukları dilleniyor şiirde. Sitem mi, hüzün mü, özlem mi ya da hepsinin bir karması mı umurunda olmuyor işte.

Şiirdi.

Tebrik ve saygımla.

Dokunulduğunda bozulan düşler de vardır

Tıpkı özlemlerimiz gibi

"Hadi!
Dokunamasamda
Sen
Dokun düşlerine

Özledim işte anla…."

Dokunamasam da